Ondanks dat we Indonesië alweer effe geleden hebben verlaten willen we toch nog wat opvallende zaken met jullie delen. We hebben in 6 weken Sumatra (Pulau Weh), Bali, Java en Sulawesi (Pulau Bunaken) bezocht en hebben absoluut genoten.

Het land:
Het land is heel heel divers en bestaat uit 17.000 eilandjes waar wij er dus maar 6 van hebben bezocht. Indonesië heeft veel vulkanen en gebieden met regenwoud met wildlife, mooie steden met koloniale panden en natuurlijk de heerlijke stranden met de koraalriffen.

Het weer was in deze periode lekker warm, niet zweterig/plakkerig met af en toe een korte maar heftige bui wat lekker verkoelend was.

Er is in onze ogen maar weinig aandacht van de overheid voor de natuur en ontwikkeling van het land en de bevolking. Waar de aandacht wel naartoe gaat zijn we nog niet achter, maar ze lijken niet zo heel goed in het stellen van prioriteiten. Daarentegen spelen corruptie en vooral 'vriendjespolitiek' een grote rol.

Er heerst veel armoede in het land en het is niet vanzelfsprekend dat alle kindjes naar school kunnen. Wat we wel opvallend vonden, is dat we maar weinig bedelende kindjes en/of kinderarbeid hebben gezien (in tegenstelling tot Midden- en Zuid Amerika).

Over het algemeen leven er op de plaatsten waar we geweest zijn wel honden en katten op straat maar op Bali zijn er erg veel straathonden die vaak erg ziek en vies zijn en onder zitten met allerlei kale plekken en verwondingen, heel schijnend en ook wel angstig om te zien.

Ons beeld van Indonesië is veranderd, we waren in de veronderstelling dat het land veel welvarender zou zijn door alle Nederlandse invloeden, maar dat niets bleek minder waar te zijn.

De cultuur & de mensen:
De Indonesische mensen zijn heel lief en vriendelijk (soms zelfs onderdanig) en uiterst nieuwsgierig. We hebben wel verschillen gemerkt tussen de diverse eilanden. Balinezen en Javanen waren het meest gastvrij en de mensen van Sulawesi en Sumatra waren iets afstandelijker/stugger.

Alles draait om eten (ben ik er ook meteen achter waarom het mij altijd zo bezig houd

. Op straat zijn er duizenden stalletjes waar je allerlei hapjes en drankjes kunt halen. De gerechten zijn veelal met rijst en vlees en/of soja (zoals Tahoe en Tempé), er werd vaak niet zoveel groente bij geserveerd. Verder doen ze veel met kruiden en heeft ieder eiland z'n specialiteiten. Ze zijn dol op zoetigheid en knikkeren dan ook het liefst zoveel mogelijk suiker door je koffie, thee of sapje. Van kokos, rijst en stroop maken ze allerlei heerlijke (groen, roze of ander felgekleurde) zoete hapjes. Fruit is overal verkrijgbaar maar wij zijn vooral bananen, ananas, meloen en papaya (blêh) tegengekomen.

Verder leeft men voornamelijk buiten. En zijn ze óf heel ijverig in de weer en schrobben ze 's ochtends in alle vroegte hun stoepjes of brommer óf ze liggen ergens in de schaduw een tukje te doen.

Roken doen ze altijd en overal, ze zijn dol op kretek (kruidnagel) sigaretten, welke een beetje vreemd zoet geur hebben.

Ze smijten werkelijk alles op straat (ook als ze in de auto zitten gaat het raampje effe open om rustig war plastic flesjes naar buiten te kieperen).

Van efficiency heeft hier ook nog niemand gehoord (en aan de andere kant maakt dat het leven een stuk relaxter), er staan rustig 4 mensen in de bediening of 3 mensen in een winkeltje van 2 bij 2, niets te doen. Als je ergens een kaartje koopt staat er een halve meter naast iemand die hem afscheurt en daarnaast iemand die je binnenlaat. Ook in een restaurant heeft iedereen zijn eigen rol. Er is iemand om je naar een tafel te wijzen, iemand die je de menukaart komt brengen, iemand die de drankjes en soms ook zelfs het eten komt opnemen, iemand die het komt uitserveren en weer iemand anders bij wie je mag betalen.

Het grappige is dat je regelmatig Nederlandse woorden tegenkomt zoals: kulkas, asbak, poskantoor, doorsmeer, knalpot en omaphits. Ook het feit dat de Indonesische mensen moeite hebben met het uitspreken van de F en de V zorgt soms voor mooie spraakverwarringen zoals: 'I put a beer in the pridge' en nog mooier 'We have Wipi in your room'.

Verder merk je weinig van de verschillen tussen Moslims, Boeddhisten, Bataks, Christenen. Iedereen is heel tolerant naar elkaar toe en accepteert het geloof van de ander (zelfs geen kwaad woord over het geschreeuw uit de moskee vanaf 5 uur 's ochtends). Bali zag er vooral kleurrijk uit met overal versiersels en bloemetjes op het bed en op de wastafels en natuurlijk de offertjes (gevlochten bakjes van bananenblad met daarin vaak rijst, bloemetjes, wierook, fruit en snoep) die ze overal neerleggen het liefst voor de ingang van hun huis, winkel, hotel en in hun auto (soms en hele berg, dan had men wat extra geluk nodig).

Toeristen vinden ze meestal wel interessant (vanuit commercieel oogpunt of pure nieuwsgierigheid) en ze vragen je dan ook het hemd van je lijf:

• Mister, Mister!
• Where are you going?
• Are you married?
• How many babies do you have?
• What are your plans for tomorrow?
• Where do you sleep?
• Ok, need transport? Maybe Tomorrow?
• Cheap price, morning price, special price, for good luck!

Commercieel hebben ze het toerisme redelijk goed door, zoals de mooie vliegvelden, de honderden tourbureautjes, ze weten precies hoe ze toeristen in moeten pakken met mooie of soms zielige verhalen maar zorgen voor een programmaboekje, plattegrond of vertaling van beschrijvingen in Musea naar het Engels hebben ze nog geen pap van gegeten.

Vervoer (kenmerkend voor Azie):
Iedereen rijdt op brommertjes.

• Ze zijn met veel en overal en toeteren aan één gesloten(klik op de link voor live beelden)
• Het zijn voornamelijk schakelbrommertjes (zwaarder dan in NL)
• Variërend van splinternieuw tot wel 30 jaar oud.
• Een helm is in Indonesië niet verplicht (in Vietnam sinds kort wel), maar deze kun je al kopen voor € 2,- hiervoor kun je niet verwachten dat hij je beschermt bij een ongeluk maar het helpt toch in ieder geval om het verbranden in de zon tegen te gaan
• Een jas wordt achterste boven aangetrokken zodat de wind niet door de rits komt (en het staat bovendien ook nog stoer)
• Alles kan worden meegenomen: baby's, kasten, stapels eieren, balen met rijst, matrassen, varkens, kippen, etc Alles waar wij normaal gesproken een auto of misschien wel een busje voor zouden laten aanrukken gebruiken ze hier hun brommert.
• Minimale leeftijd onbekend, vanaf 8 jaar hebben we ze wel gezien
• Minimaal 1 persoon, maximaal onbekend (4-5 kindjes moet lukken, 3-4 volwassenen ook, de hond, wat kippen of een varken kan ook rustig mee).

• Verder rijden er veel Becaks rond. Sommigen met een fiets maar ook aan de zijspan van een brommer, die je voor een habbekrats met alle liefde een uur door de stad willen rijden
• Iedere verkeersdeelnemer toetert continue (naar wie is vaak onbekend), als ze iemand inhalen, als er een auto uit de straat komt, als er een beest op de weg loopt, als er ruimte gemaakt moet worden om rechts, links of door het midden in te halen of als de tegenligger effe wat meer ruimte moet geven
• Over het algemeen zijn de wegen slecht, soms noemt men het een tolweg en staan er om de kilometer poortjes waar je of een bonnetje krijgt op moet betalen (want waarom zou je het pas aan het einde van de tolweg doen). En soms moet er opeens betaald worden aan een soort van politiesmeris om over een bergweg te mogen rijden (zoals naar Lovina), dat ruikt lichtelijk naar corruptie
• De bussen waren over het algemeen goed en comfortabel en we kregen onderweg zelfs snackjes en pakjes ultrazoete ijsthee, super de luxe!
• Reizen met de trein was erg leuk. Vooral de maaltijden en soepjes die werden rondgebracht met soms acrobatische toeren. Nu moeten we er ook wel bij zeggen dat we alleen maar executive treinen hebben gehad en de verhalen die we over de economy-trein hebben gelezen wat minder rooskleurig waren

Kortom Indonesië is erg groot en divers, er is enorm veel te zien en de mensen zijn vreselijk lief. We kunnen er zonder moeite nog 6 weken doorbrengen.