Op het moment dat we Cambodja binnenkwamen waren we snel achter een aantal verschillen. Er lopen véél bedelende kindjes op straat en het land lijkt vergeleken met eerdere landen een stuk duurder dan we gewend waren, maar dat komt ook omdat ze 2 valuta hanteren, de Riel en de dollar. Als voorbeeld: normaal gesproken eten we met zijn 2-en voor onder de $10 maar dat liep hier al snel op naar $15. Ok... dan mogen we nog steeds niet klagen maar het is wel opvallend/tegenstrijdig omdat het land juist armer aan doet.

En als je ergens zit te eten wordt je vrijwel altijd gevraagd of je illegale kopieën van boeken wilt kopen door kindjes van allerlei leeftijden. Vooral Lonely Planets en boeken over Pol Pot zijn populair. Verder verkopen kindjes bij de toeristische attracties alles van ansichtkaarten, stenen olifantjes of armbandjes... Ze spreken wat standaard zinnetjes engels ('Buy something') en kunnen daarbij heel erg zielig (maar soms ook super bijdehand) kijken. Best aandoenlijk, maar wij proberen dit zoveel mogelijk te negeren omdat de kindjes het geld af moeten staan aan hun ouders en hoe meer ze verdienen hoe vaker ze de straat op worden gestuurd.

Ook gehandicapten proberen op straat iets te verdienen door hun hand op te houden (soms na eerst een sprintje te trekken...) of door boeken te verkopen (met een bordje erbij dat ze niet bedelen maar dat dit hun werk is en dat je ze helpt door een boek te kopen). Aan de andere kant zie je de dikke Lexussen af en aan rijden. Het verschil tussen de rijke en arme mensen is hier dan ook enorm (90/10) er bestaat geen middenklasse en dat is best wel een beetje verwarrend.

Ook het politieke systeem is hier wat dubieus, er is 1 communistische partij de 'Cambodjan's people party' (de cambodjaanse SP) die kapitalisme niet verbied/bemoeilijkt. Van corruptie hebben we hier weinig gemerkt, als we de verhalen moeten geloven is dat de afgelopen periode sterk afgenomen.

Op het eerste gezicht zijn de mensen ietwat afwachtend en tam, maar af en toe blijken ze opeens best grappig te zijn. Slapen in hun hangmat wordt hier 'de nationale sport' genoemd en als we onze brommergids vertellen dat het tijd wordt om z'n remmen te smeren (omdat ze enorme herrie maken), zegt ie met een glimlach, neej joh zo horen ze me tenminste aankomen en heb ik geen toeter nodig

Cambodjanen zien er ook iets minder Aziatisch (spleetogen) uit. Ze neigen een beetje naar een mix tussen Indiërs en Aziaten, en ook wat het eten betreft komen we al meer Indiase en Thaise curries tegen. Lekkere afwisseling na de rijst, noodles en springrols.

Het boeddhisme speelt hier weer een hele grote rol (net als op Bali). Men buigt met de handen gevouwen bij het begroeten, maakt offertjes, brand wierrook, en is dol op 'good luck'. En niet te vergeten de hoeveelheid tempels en boeddhabeelden natuurlijk. Ook hebben ze een speciale manier van het overhandigen van geld, waar wij nog weleens nonchalant wat briefjes op de toonbank gooien krijg je hier je wisselgeld (of visitekaartjes) met 2 handen aangereikt met een buiging.

Ook hier is Tuktukker het favoriete beroep. Af en toe worden we nog steeds gek van de hoeveelheid mensen die je vervoer probeert aan te smeren Je kunt echt geen 30 meter lopen of iemand roept 'mister mister joe want toektoek?'. Al kan het soms wel handig zijn om je ergens heen te laten brengen. De straten worden hier namelijk alleen in het Cambodjaanse geschrift weergegeven, en das echt volstrekt onleesbaar. Het land is wel erg makkelijk bereisbaar, het is lekker klein, je kunt op iedere hoek buskaartjes kopen naar allerlei bestemmingen en de bussen rijden ook nog eens op tijd.

Verder is het er nog steeds zo enorm benauwd als in Vietnam en behoorlijk stoffig.

De grote tegenstelling tussen arm en rijk, meer armoede en toch duurder, was erg opvallend. Daarnaast heeft het Pol Pot-verleden grote indruk op ons gemaakt.

Kortom een erg mooi land waar veel te zien en te doen is in de 2 grote steden Phnom Penh en Siem Reap, maar daarbuiten ook nog voldoende te beleven valt.