Bij onze eerste stappen in Vietnam werden we even meteen met onze neus in de feiten gedrukt. Sodeknetter wat is het hier warm...!!! Zodra je hier 5 minuten aan het lopen bent loopt het water al over je rug naar beneden. We waren natuurlijk wel wat warm weer gewend maar dit is echt wel even een ander verhaal.

Na onze eerste aanvaring met de douane in Vietnam (zie een van de eerdere verhalen) moesten we natuurlijk wel even bijkomen. Gelukkig konden Dave & Ilse ons daarbij ondersteunen en dat is uiteindelijk enorm gezellig en avontuurlijk geworden.

Drie weken Vietnam zijn echt voorbij gevlogen. Misschien ook omdat we daarin aan het aftellen zijn geslagen naar het einde van deze korte vakantie.

In de eerste week richting Sapa hebben we wel even aan het voedsel moeten wennen. In Indonesië kennen we de meeste gerechten natuurlijk vanuit Nederland. Soms hebben ze daar dan wel een variatie op maar de strekking is over het algemeen duidelijk. Vietnamese keuken is volstrekt anders. Hier is het motto vaak 'als het beweegt dan kun je het eten'. Er is eigenlijk altijd keuze uit Beef, Pork en Chicken (maar ook andere beesten zoals slang, hond, sprinkhaan, etc) waarbij dat veelal gevarieerd wordt met noodles of rijst. Wij geven daarbij meestal de voorkeur aan noodles omdat witte rijst nou eenmaal niet zo smaakvol is en waar we in Indonesië nog regelmatig een bakkie Soto Ayam bestelden hebben we dat hier ingeruild voor een eenvoudige noodle soup met groentes.

Een ander groot voordeel is dat Vietnam jarenlang een Franse kolonie is geweest en dat ze hier daarom op elke hoek van de straat stokbrood en La Vache qui rit derop (die driehoekige smeerkaaspuntjes...!!) verkopen!! Niet dat de locals het eten, maar voor de Europese reiziger is het echt een uitkomst als je de afgelopen tijd alleen geroosterd brood met jam gehad hebt.

De variatie aan fruit is uitgebreid. Regelmatig hebben we een bosje lychees of ramboetans (groot soort harige lychee) meegenomen voor onderweg of een lekker passievruchtensapje/-shake/-ijs gevonden. Daarnaast verkopen ze ook veel Dragon Fruit (een soort gespikkelde kiwi) en Durian (en die stinkt als een natte otter).

Wanneer de gemiddelde Vietnamees gaat eten dan is het soms verstandig om even andersom te gaat zitten. Ze flikkeren ten eerste alles op de grond (botjes, velletjes, schillen, servetjes) en daarbij is het de bedoeling dat je je noodles zo luid mogelijk naar binnen slurpt. Tussendoor even goed rochelen en je neus ophalen (en daarbij snurken) hoort er allemaal bij. Na elke maaltijd staat er standaard voor iedereen lauwe groene thee klaar...soms lekker...maar meestal niet...

Zowiezo zijn Vietnamesen enorm luid...ze staan en zitten de hele tijd tegen elkaar te schreeuwen ook al staat de ander 2 meter verder. En door de telefoon wordt er ook enorm hard geschreeuwd. En dan maakt het niet uit of je in de bus zit...geschreeuwd zal er worden. En getoeterd..! Toeteren naar alles wat beweegt op straat... Want stel je voor dat je niet gezien wordt dan kun je maar beter zorgen dat je wel gehoord wordt. Tel daar bij op dat er 85 miljoen Vietnamezers zijn met bijna evenzoveel brommertjes dan kun je dus op je vingers natellen dat het stadsleven erg gehorig is.

De brommertjes zijn net als in Indonesië wel weer hilarisch om naar te kijken. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ze vervoeren het op de brommer. Het zijn hier wel een stuk oudere modellen dan in Indonesië veelal van Chinese makelij. Gelukkig is er tegenwoordig wel een helmplicht en er wordt relatief streng op gecontroleerd.

De politie controleert sowieso lukraak wanneer het ze uitkomt. Op de terugweg vanuit Sapa werden we door de politie aangehouden voor rechts inhalen, omdat de agent niet meer zeker wist of hij het goed gezien had (en er effe geen camerabeelden beschikbaar waren) moest onze chauffeur voor de makkelijkheid toch maar even 200.000 dong (€8) betalen. Er wordt dus behoorlijk schichtig naar de politie gekeken. Toeristen worden best met rust gelaten...tenzij je visum niet klopt...:-(

De mensen hier zijn enorm harde werkers wat al snel opvalt wanneer je uit Indonesië vandaan komt, al zijn ze zeker niet zo vriendelijk, gastvrij en behulpzaam als de Indonezen. Ze proberen in elk geval al snel om een paar Euroos uit je zak te kloppen. Ieder op zijn eigen manier en de een wat beter dan de ander.

Wel kijken ze net als in Indonesië erg tegen blanke mensen op. Bij alle drogisten zijn zalfjes te koop om er zo wit mogelijk uit te zien. Zonnebrand of anti-age crème met extra whitener. Vervolgens gaat hier niemand (voornamelijk de vrouwen) zonder mondkapje de straat op. In eerste instantie dachten we dat dat tegen smog en uitlaatgassen was maar later is ons ook verteld dat de mensen dit ook doen om te zorgen dat ze zo wit mogelijk blijven (want als je huid gekleurd is werk je waarschijnlijk op het land en ben je dus arm). Mondkapjes worden dan gecombineerd met een muts én een helm, lange mouwen en een paraplu. We stonden wel raar te kijken toen we erachter kwamen dat je hier speciale pantykousjes voor in je teenslippers kunt kopen... ziet er erg a-sexy uit ...!!!

De steden zijn allemaal erg verschillend. Al kom je overal smalle hoge huizen tegen. En op sommige plekken staan nog erg mooie Franse koloniale huizen. Denk niet dat je in de grotere steden overal op de stoep kunt lopen. Die hebben ze namelijk gereserveerd als brommerstalling of restaurant. In het laatste geval wordt er gekookt op een klein vuurtje of butagasje en staan er lage bankjes of plastic krukjes om op te zitten.

Al met al doet Vietnam welvarender aan en ergens hadden we dat niet verwacht. We hebben het idee dat het met de instelling van de mensen te maken heeft. Ze zijn zo gebrand om er iets van te maken en dat zorgt ervoor dat het reizen behoorlijk plezierig is. Daarnaast maakt de hoeveelheid reisbureautjes het maken van uitstapjes ook een stuk eenvoudiger. Werkelijk op elke hoek van de straat kun je er een vinden, vaak met dezelfde naam van de buurman. Want waarom zou je een nieuwe naam verzinnen als de buurman succes heeft met zíjn naam. En Vietnamezen zijn een ster in het doen van toezeggingen, over de duur van een reis ofde kwaliteit van een bus of hotel, maar soms (eigenlijk bijna altijd)hebben ze wel een erg rijke fantasie.

Het land is enorm divers zodat je nooit te lang in eenzelfde omgeving bent. Al zouden we vanwege het klimaat niet snel iemand adviseren om in deze periode hier te gaan reizen. Het is gewoon te warm en te vochtig.

De tocht naar Sapa is absoluut een van de hoogtepunten tot nu toe geweest.