Vanuit Siem Reap vliegen we met een Fokker 70-toestel naar Luang Prabang (Laos). Onze taxichauffeur hebben we voor vertrek nog effe blij gemaakt met onze Cambodjaanse simkaart met nog wat ameloeties aan beltegoed.

Als we aankomen bij het hotel waar we een reservering dachten te hebben blijkt men ons daar helemaal niet te kennen. Gelukkig krijgen we na een kleine miscommunicatie alsnog een kamer en kunnen we lekker het centrum gaan verkennen.

Luang Prabang is een heel gezellig dorpje met 2 á 3 straatjes vol met restaurantjes, winkeltjes en tourbureautjes, wederom een nightmarkt en vele tempels en het dorp is gelegen tussen 2 rivieren (de Mekong en de Nam Ming rivier). Bij zonsopkomst lopen er tientallen monniken door straatjes die onderweg naar de tempels een aalmoes komen halen. Het gebied rondom Luang Prabang is populair om te hiken, kayakken, raften, tuben (in zo'n grote band van de rivier af), olifantrijden, canopy, etc ... maar ook om dorpjes en minorities te bezoeken.

Al snel blijkt dat overal dezelfde tourtjes worden aangeboden zoals kayakken, olifantrijden, grot- en watervalbezoeken. We weten van ellende niet waar we moeten beginnen, maar komen uiteindelijk in gesprek met een Canadees die getrouwd is met een Lao-vrouw. Hij geeft wat goede tips, is erg enthousiast en blijkt net iets andere (en kleinere) tours te maken (http://www.white-elephant-adventures-laos.com/) dan de rest en dat is dan ook weer precies zijn grootste frustratie. Het feit dat al zijn concurrenten weinig/slechte kwaliteit leveren, afspraken niet nakomen en ideeën letterlijk kopiëren. En dat de Lao niet de meest initiatiefrijke en betrouwbare werknemers zijn, maakt hem een beetje moedeloos. Een duidelijke gevalletje van grote cultuurverschillen.

De volgende ochtend gaan we samen met nog een Japanner richting het noorden van de Nam Ming rivier. We krijgen een korte instructies en springen in de Kayak. De rivier lijkt redelijk rustig met hier een daar een kleine versnelling en toch lukt het ons om bij de eerste de beste draaikolk uit de kayak te kieperen .... een goed begin is het halve werk zullen we maar zeggen. Bij de lunchstop worden we opgewacht door 5 zwemmende kindjes die ons enthousiast het laatste stukje naar de kant toe helpen. Als dank delen we onze lunch met ze en kijken we daarna nog even in hun dorpje rond.

De volgende ochtend worden we zwetend wakker. Het blijkt dat in de loop van de ochtend de elektriciteit is uitgevallen, waardoor de airco en de ventilator het dus niet meer deden, dan heb je weer door hoe warm het hier ook alweer is. We laten ons in de loop van de ochtend met een Tuktuk 32 km ten zuiden van Luang Prabang afzetten bij de rivier waar we met een bootje naar de Tat Kuang Si Waterval worden gebracht. Het is een prachtige waterval, gelegen in de jungle en uiteindelijk te bereiken d.m.v. bamboe bruggetjes. Bij de ingang worden we verwelkomt door een stel olifanten (hiermee kun je een ritje door het park maken) en nemen een frisse duik in de waterval. Het is ook een populaire locatie voor locals die met een stukkie zeep en sjampoo staan te poedelen.

Bij terugkomst in het dorp blijkt de elektriciteit nog steeds niet te werken waardoor de winkels geen licht hebben, de airco's niet werken maar natuurlijk ook het internet en de espresso- en smoothiemachines bij de bakker het niet doen .... wat een toestandvooral het vooruitzicht op een lange hete nacht onder de klamboe .... (er zijn in Laos veel meer muggen, maar het is minder benauwd dan Cambodja en Vietnam).

Dan is het alweer tijd om richting de hoofdstad van Laos, Vientiane, te vertrekken voor onze laatste dagen in Laos. We bezoeken de immense Pa That Luang tempel, het belangrijkste nationale monument van Laos. De tempel is volledig van goud en staat symbool voor het boeddhisme en de soevereiniteit van Laos.

Daarna hopen we de nieuwe Harry Potter mee te kunnen pakken, maar als we uiteindelijk bij de bioscoop (in een grote shoppingmall) aankomen blijkt dat ze hem hier helemaal niet draaien en ook het internet in Vientiane blijkt volledig uit de lucht te zijn dus kunnen we onze weblog ook niet eens updaten

We hebben behoefte aan zon en strand (en goed internet) dus het is tijd om richting Thailand te vertrekken. We worden met een tuktuk naar de grens gebracht en nadat we alle uit- en incheck-stempels weer hebben gehaald stappen we in de trein en installeren ons met een biertje en Yathzee (tis nou eenmaal zondag). De catering wordt verzorgt door een ultra-vrolijk echtpaar die ons maar grote flessen bier blijven aansmeren en dikke pret hebben als de vlammen uit onze oren slaan van de pittige soep. Door een steward worden onze bedjes lekker opgemaakt en met een warm vestje, oordopjes en een ooglapje installeren wij ons voor de nacht.