Via Via hadden we al een keer een tip gekregen dat het op Pulau Bunaken, een klein eilandje voor de noordkust van Sulawesi, erg goed snorkelen zou zijn. En ook de Lonely Planet geeft deze spot aan als een van de mooiste plekken op de duiken en te snorkelen in Indonesië. En we waren na twee weken Java wel weer toe aan een stukje strand en een mooi rif om vissen te kijken.

Maar er is eigenlijk veel meer te doen op Sulawesi dan alleen maar een beetje in het water dobberen. Maar omdat we op 14 juni in Vietnam willen verschijnen om Dave & Ilse te zien, zitten we een beetje krap in de tijd. Wat best raar is om te zeggen wanneer je 3 maanden op pad bent.

In elk geval vanaf Jakarta zijn we eerst naar de hoofdstad van Sulawesi, Makassar, gevlogen om daar 2 dagen rond te kijken.

En dat was werkelijk meer dan zat. In Makassar is eigenlijk verrekte weinig te zien of te beleven. Maar goed, zulke locaties kom je nou eenmaal tegen en dan zit je er 2 dagen aan vast. We hebben een beetje in het rond gelopen en het oude Nederlandsche Fort Rotterdam bekeken. Wat niet echt een fort is maar meer een ommuurd geheel van wit gepleisterde huizen, en een niet al te best museum. Vervolgens hebben we ons nog even naar de oude haven laten rijden in een becak om de zonsondergang te bekijken. De haven borrelt van de drukte om oude boten heen en zelfs óp de pier zijn jongetjes aan het voetballen. De zonsondergang is een van de betere tot zover.

Na een vluchtje van nog geen 2 uur komen we vervolgens in Menado aan. De grootste stad in het noordelijk deel van het eiland. Hier worden we opgewacht door de chauffeurs van het hotel Pulau Bunaken Village waar we gaan verblijven. Omdat zij nog iemand anders moeten oppikken droppen ze ons voor een uurtje in de MegaMall zodat we nog even kunnen lunchen bij de KFC.

Na een bootritje van 45 minuten komen we op Bunaken aan en omdat het water laag staat mogen we vlak voor het strand de boot uit springen ('wetlanding' noemen ze dat). Het resort ziet er knus en rustiek uit en heeft maar 8 hutjes. De meeste gasten komen hier om te duiken en tussendoor eet iedereen gezamenlijk de maaltijden, erg gezellig.

Rond het avondeten blijkt mijn (Imm) eetlust in loop van de dag behoorlijk te zijn verminderd. Eigenlijk krijgt ik geen hap door m'n keel. De KFC blijkt toch niet de beste locatie te zijn om kip te eten en een lichte voedselvergiftiging houd me de rest van de nacht en volgende dag volledig in haar tang (bedenk zelf alle details er maar bij). Pas na het drinken van een behoorlijke hoeveelheid verse kokosmelk gaat het langzaam beter (hiervoor is iemand van het restaurant letterlijk de boom in geklommen om binnen 5 minuten met 3 kokosnoten terug te komen). Das overigens meteen de tip van de dag...heb je last van je maag, om wat voor reden dan ook...vang een kokosnoot en drink de melk...werkt gegarandeerd.

Alle verhalen over Pulau Bunaken zijn verder overigens volledig waar. Wij zijn de afgelopen jaren best verwend geweest en hebben al aardige snorkelplekken gezien (Belize, Galapagos of Maleisië). Maar dit slaat werkelijk alles. In de overgebleven 3 dagen maken we 4 snorkeltripjes en wat we daar aan koraal en vissen tegen komen is haast niet te beschrijven. Het water is zo onvoorstelbaar helder en de kleuren van het koraal hebben we nergens zo mooi gezien als hier. Als we ons hutje uitliepen en het water in doken, flipperden we een paar minuutjes over de zeewiervelden heen waarna we bij een enorm koraalrif uitkwamen die soms maar 1 meter diep lag. Op ongeveer 150 meter uit de kust duikt het rif naar een diepte van enkele honderden meters. Wanneer je hier boven zwemt krijg je echt het gevoel dat je in een aquarium rond drijft. Zo veel vis in de meest uiteenlopende kleuren, vormen en maten; stingrays, zeesterren, papegaaivissen, maanvissen, boxvissen, triggervissen, Nemo en z'n vriendjes, noem ze maar op. Helaas hebben we bij de vorige snorkelevenementen onze onderwatercamera volgeschoten en hebben we geen plaatjes meer kunnen schieten. En we zijn nog steeds geen schildpad tegengekomen. Ze schijnen er genoeg te moeten zitten maar we verdenken ze ervan dat ze aan het verstoppen waren toen wij langs zwommen. Die blijven dus nog even op het lijstje staan...