En wat doe je als je uiteindelijk na een 8 uur durende treinrit aankomt in de geboorteplaats van je moeder en de stad waar je opa en oma de bridgekampioenschappen (Thanks for the info Dees) hebben gewonnen .......? Dan zorg je dat je tijdelijk 'out of order' bent en alleen nog maar plat op bed kan liggen in je hotel met 39,5 graden koorts en dikke snottebellen. En omdat je vriendje het toch wel heel erg zielig voor je vind komt hij maar gewoon lekker grieperig en plakkerig naast je liggen....(en wie moet nou voor wie zorgen?) De eerste dagen bestaan dus vooral uit thee met citroen, fruit, sapjes, yoghurtjes (yes, die hebben we echt gevonden na 5 weken), nog meer vitaminepillen, strepsils en veel snurken. En uiteindelijk hebben we nog een ochtendje door het centrum van Bandung gelopen en als troost hebben we onszelf getrakteerd op onze eerste echte 'Starbucks', een stokbrood en een pot pindakaas (de toast met gebakken eieren of jam komt op het moment echt effe onze oren uit) en wat nieuwe kleren.

Omdat ons hotel helaas vol zat, konden we ons verblijf in Bandung niet verlengen en aangezien we ons toch wel een beetje richting Jakarta moeten gaan bewegen (omdat daar zaterdag onze vlucht naar Sulawesi vertrekt) besluiten we om nog 2 dagen in de hooglanden ten noorden van Bandung door te gaan brengen.

De busrit naar de pass was al een reis op zichzelf. Naast het feit dat de bus bijna uit elkaar viel van ellende, schoten we in het begin ook niet erg hard op. Bij elke kruising moesten we stoppen om minimaal 1 muzikant en 4 verkopers van etenswaren binnen te laten, om ze er vervolgens na 1 km weer uit te laten. Eenmaal uit Bandung gedraagt de chauffeur zich echter weer zoals we op Java gewend zijn. Plankgas door de bocht en inhalen waar het kan (en ook waar het niet kan). Gelukkig loopt er ook een kaartverkoper rond die in de smiezen houdt waar we er uit moeten en die de hele tijd flauwe grappen maakt met de passagiers. Hij had in elk geval lol in zijn werk.

De volgende ochtend komen we erachter dat het hotel een magistraal uitzicht over de theevelden heeft. Dat hadden we vanwege de mist de avond ervoor niet kunnen zien.

Na het ontbijt doen we een poging om naar de Gunang Mas theeplantage te gaan. De koorts is inmiddels bijna weg dus vandaag moeten we toch eindelijk weer iets voor elkaar kunnen krijgen. Eerst worden we door een buschauffeurtje nog even afgezet voor een paar dubbeltjes (nadat we in z'n minibusjes met nog 16 (!!!)) anderen gepropt zaten) en proberen wat jongelui ons voor veel teveel Rupiahs op hun paarden te krijgen, maar daarna kunnen we eindelijk ongestoord tussen de theevelden gaan wandelen. En toen begon het te regenen... en regenbuien zijn hier over het algemeen net iets natter dan in Nederland.

Dik twee uur later en de zin bijna verdwenen lijkt de lucht iets op te klaren en verzamelen we al onze moed om alsnog op pad te gaan. We hebben natuurlijk onze 'emergency ponchoos' bij ons dus eigenlijk kan ons niets gebeuren. Het blijft echter droog en na een half uur komt zelfs de zon even om de hoek piepen. We lopen een blokje van 7 km tussen de theeplanten door, over bergachtige keienpaadjes. Eigenlijk wilden we het kleine rondje van 4 km doen maar we mistten de eerste afslag waardoor we op da langere route terecht kwamen. Foutje in de kaart ... (niet de eerste en vast niet de laatste deze reis).

Al met al was het het wachten dik waard want de panorama´s waren betoverend. En omdat we zo ons best hebben gedaan, hebben we bij terugkomst in het hotel bitterballen verdiend, het tenslotte alweer bijna weekend. Er stonden ook poffertjes op de kaart maar daar hadden we effe geen trek in.

Morgen vertrekken we vanaf Jakarta naar Zuid-Sulawesi en daar breken onze laatste daagjes Indonesië aan. En dat terwijl we tot de conclusie zijn gekomen dat we eigenlijk nog niet klaar zijn om Indonesië te verlaten. Er is nog zoveel te zien en te doen dat we dan in ieder geval nog een keer terug moeten.

Sampai Jumpa,

Imm & Barb

PS: Super bedankt voor al jullie leuke reacties op de foto's en de verhalen. Helaas hebben we niet altijd de tijd om op alles te reageren omdat we druk zijn met het updaten van de site en de voorbereidingen van onze volgende activiteiten maar we vinden het erg leuk om te zien hoe iedereen met ons meereist.