25 uur, 3 vluchten, 2 bussen, een ferry en taxi verder en we zitten op het heerlijkste plekje van Indonesië (tenminste dat denken we nu, want meer hebben we nog niet gezien

Onze reis is prima verlopen, wat een super service bij Singapore Airlines (jammer van die huilbaby). Bij aankomst in Singapore werden we uit de rij geplukt, in een golfkarretje gepropt en met een jezusvaart naar de aerotrain gebracht die bij de juiste vertrekhal uitkwam, onze vlucht naar Kuala Lumpur zou binnen 45 min vertrekken. Als dat maar goed gaat met de bagage.

Bij aankomst in Kuala Lumpur kwamen we er gelukkig tijdig achter dat onze vlucht naar Bandah Aceh vanaf een andere luchthaven, 20km verderop vertrok. Dus zijn we voor €0,30 p/p in een minibusje gesprongen die ons netjes voor de deur van de andere luchthaven af heeft gezet.

Bij AirAsia doen ze wel wat moeilijker over overgewicht. We hadden vorige maand ieder 15kg ingecheckt maar toen we aan het inpakken sloegen kwamen we stiekem toch iets zwaarder uit. We moesten € 30,- bijbetalen en dat was bijna evenveel als wat de tickets gekost hadden (leermomentje

In Bandah Aceh werden we opgewacht door zingende en dansende kindjes in klederdracht en een miljoen taxichauffeurs, die dolgraag onze tas van de band wilden halen en ons weg wilden brengen. Niets nieuws onder de zon maar wel weer effe wennen, net als die mannen die me ongegeneerd aan blijven staren en van boven tot onder opnemen, de veelheid aan beestjes in en om ons slaaphutje, de ultra schone toiletten en dat het heel normaal is dat iedereen hier alles maar op de grond of in het water smijt.

Maar goed ... we hebben er maar 1 mannetje tussenuit gepikt die ons weg mocht brengen naar de haven in Ulee Lheue als hij wel eerst langs de bank zou rijden (want de ATM op het ieniemienie-luchthaventje was kapot en zonder centjes ook geen geld voor onze chauffeur). Op de luchthaven had Imm al een Zwitser gespot met een t-shirt aan van de plek waar we naartoe onderweg waren. Met hem hebben we een taxi gedeeld.

Vanuit Ulee Lheue vertrekken (langzame en snelle) ferries naar Pulau Weh. We wisten niet helemaal zeker of de langzame ferry van 14.00 uur nog wel bestond en waren er eigenlijk al vanuit gegaan dat we 2 uur in de haven zouden moeten wachten op de snelle ferry. Maar tot onze verbazing stond bij aankomst de ferry klaar voor vertrek en werd de laadklep al opgehaald. We konden er nog net opspringen, moesten over een berg met brommertjes klimmen en we werden door de bemanning met onze bagage op het dek gehezen. De ferry is afgeladen met auto's die tot 3 meter boven het dak zijn volgebouwd met flessen en zakken met van alles en nog wat en er is geen leeg plekje meer te bekennen alles in volgebouwd met brommertjes (en dat terwijl Wim ons nog zo gewaarschuwd had om niet met overvolle boten mee te gaan, oeps sorries!)

Nu pas hebben we door hoe warm het eigenlijk is en dat we inmiddels toch wel een beetje moe aan het worden zijn. We halen wat te drinken en kletsen een beetje met de Zwitser en een Italiaans stel die inmiddels ook bij ons aangeschoven is en zo komen we de 2 uur wel door. Nog voordat we de haven van Sabang in varen wordt ons alweer een ritje aangeboden naar Gapang, met alle liefde helpen ze ons om onze bagage van boord te krijgen en de tassen worden netjes op het dak gebonden. Onderweg stoppen we nog even om wat water en fruit te kopen en komen we aapjes tegen die langs de kant van de weg zitten. We worden netjes bij ons hutje aan het strand afgezet en nemen afscheid van de Zwitser en de Italianen, want zij gaan naar een strandje verderop.

Normaal gesproken worden de Lumba Lumba hutjes alleen verhuurd in combinatie met een duikarrangement (zie: http://www.lumbalumba.com/)maar Imm heeft de eigenaresse omgekocht met stroopwafels en roddelbladen. Het is een heel rustig eiland van 153 m³ en hier in Gapang kun je de toeristen op 2 handen tellen. Langs de kust komen we nog wat overblijfselen van de Tsunami tegen maar er is ook alweer een deel opgebouwd. In de baai voor de deur van onze hutjes ligt een koraalrif en er moeten 3 schildpadden rondzwerven. Dat lijkt ons een mooi projectje voor de komende dagen.

We drinken een biertje en eten een fijn indisch hapje van teenentander en duiken de komende 15 uur ons bed in om eens wat bij te snurken. Zo af en toe valt het stroom uit en komt er een pittig buitje langs maar met deze temperaturen (graadje of 30) is dat alleen maar heel erg verkoelend. De aankomende dagen doen we hier niet meer dan relaxen, beetje snorkelen, eens kijken waar we hierna naartoe gaan, gebakken banaantje hier, bordje nasi daar ... en spannender zal het niet worden.

Als we weer in actie komen dan laten we het jullie weten.

Sampai Jumpa

Imm & Barb

PS: Iedereen nog enorm bedankt voor alle lieve mailtjes, smsjes, kaartjes, kadootjes, proviand, etc. en natuurlijk de uitzwaaicommissie!